Ένα πείραμα αξιοποίησης της κινητικής ενέργειας που παράγει η θάλασσα έχει ήδη ξεκινήσει στα νησιά Ορκνεϊ της Σκοτίας. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι σε 10 χρόνια θα ηλεκτροδοτεί 1,4 εκατ. νοικοκυριά. Με την ελπίδα ότι θα χριστεί «Σαουδική Αραβία της θαλάσσιας ενέργειας» ζει η βόρεια ακτή της Σκοτίας, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη ένα γιγαντιαίο πείραμα εκμετάλλευσης της κινητικής ισχύος των κυμάτων αλλά και της παλιρροϊκής ενέργειας.
Το φιλόδοξο σχέδιο, το οποίο εγκαινίασε πριν από μερικούς μήνες ο πρωθυπουργός της Σκοτίας, προβλέπει ότι μέχρι το 2020 θα τροφοδοτούνται από την εναλλακτική αυτή πηγή ενέργειας 1,4 εκατ. νοικοκυριά. Σκοντάφτει, όμως, στα οικονομικά προβλήματα της Βρετανίας.
Η ευφορία που κυρίευσε τους κατοίκους αλλά και την πολιτική ηγεσία της περιοχής οφείλεται στην πρώτη αδειοδότηση για την ενεργειακή εκμετάλλευση θαλάσσιων περιοχών, εννέα εκ των οποίων βρίσκονται στα νησιά Ορκνεϊ. Εκεί έχει τοποθετηθεί και ο μεγαλύτερος σταθμός κινητικής ενέργειας των κυμάτων, που στην πραγματικότητα δεν ξεπερνά σε μήκος τα 10 μέτρα και σε πάχος το ένα μέτρο. Πρόκειται για ένα «πτερύγιο», που έχει σταθεροποιηθεί με άγκυρα στον βυθό της θάλασσας και αντλεί νερό με τον ρυθμό των κυμάτων μέσω μιας τουρμπίνας που βρίσκεται στη στεριά. Στο σημείο αυτό γίνεται και η μετατροπή σε ηλεκτρικό ρεύμα.
Ισχυρά ρεύματα
Η τουρμπίνα βρίσκεται σε έναν ατσάλινο σκελετό, πάνω σε μια πλατφόρμα. Προς το παρόν η απόδοση της διαμέτρου έξι μέτρων τουρμπίνας είναι 250 Kilowatt, που αρκεί για να τροφοδοτήσει με ρεύμα 150 κατοικίες. Το σημείο θεωρείται ιδανικό, γιατί το νερό κινείται διαρκώς.
Η βαρύτητα της σελήνης και του ηλίου προκαλούν δύο φορές την ημέρα ένα παλιρροϊκό κύμα ύψους τριών μέτρων στον Ατλαντικό, ο οποίος «στέλνει» το νερό στη γειτονική θάλασσα, και τα Ορκνεϊ σχηματίζουν μια φυσική «αλυσίδα» ακριβώς στο σημείο εισόδου του.
Στα στενά ανάμεσα στα νησιά τα κύματα μετατρέπονται σε ρεύματα και στην κορύφωσή τους μπορούν να φτάσουν ακόμη και την ταχύτητα των 8 κόμβων, δηλαδή των 15 χιλιομέτρων την ώρα.
Η Βρετανία σχεδίαζε επί χρόνια να κατασκευάσει ένα φράγμα μήκους 16 χιλιομέτρων στις εκβολές του ποταμού Σέβερν και να χρησιμοποιήσει 216 τεράστιες τουρμπίνες για να καλύψει το 5% των αναγκών της χώρας σε ηλεκτρικό ρεύμα. Το κόστος, ωστόσο, ήταν δυσβάσταχτο και οι οικολογικές επιπτώσεις ανυπολόγιστες. Η λύση, λοιπόν, θα μπορούσαν να είναι τα μικρά αυτά κινητά «εργοστάσια» παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Και πάλι, όμως, το κόστος στέκεται εμπόδιο.
Για την ολοκλήρωση του έργου απαιτούνται 200 εκατ. ευρώ, που δύσκολα μπορεί να διαθέσει η κυβέρνηση. Η κατασκευή του πρωτότυπου «πτερυγίου» στοίχισε 12 εκατ., ενώ η μετατροπή του σε ένα μοντέλο που θα μπορεί να εξυπηρετήσει πραγματικές ανάγκες θα ξεπεράσει τα 60 εκατ. ευρώ. Ετσι, μέχρι στιγμής, αναμένεται ότι θα τοποθετηθούν άλλα τέσσερα πτερύγια εντός του έτους, τα οποία θα ανήκουν σε ξένες εταιρείες και θα ενταχθούν στο πρόγραμμα του Ορκνεϊ, το οποίο ελέγχει το Ευρωπαϊκό Κέντρο Θαλάσσιας Ενέργειας (EMEC).
Το EMEC έχει αναλάβει να εκτελεί δοκιμές σε πειραματικές συσκευές ιδιωτικών εταιρειών, έτσι ώστε να συγκεντρώνει πόρους και να συνεχίζει τη λειτουργία του και τις προσπάθειές του να αντλήσει ηλεκτρική ενέργεια από τους ωκεανούς.
ethnos.gr
