Μέσα σε εκείνη την βελόνα, η ένταση του φωτός μεγαλώνει τόσο πολύ που ο αέρας γύρω του φορτίζεται ηλεκτρικά, δημιουργώντας εν συντομία μια αγώγιμη οδό του πλάσματος. Προηγούμενη έρευνα είχε προτείνει ότι τέτοιες σφαίρες φωτός θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να δημιοργήσουν φως επαγώμενο από τον άνθρωπο, το οποίο έχει επιπτώσεις στον έλεγχο του φωτός γύρω από τις ευαίσθητες δομές όπως τα ψηλά κτίρια και τα αεροπλάνα. "Όταν συνδυάζονται με τις αερώδεις ακτίνες, αυτά τα λέιζερ παραγωγής πλάσματος μπορούν επίσης να δημιουργήσουν σφαίρες σαν βελόνες που κάμπτονται, με ενδεχομένως κι άλλες χρήσεις", αναφέρει ο Polynkin. Οι συντάκτες προειδοποιούν πως η εργασία τους δεν σημαίνει ότι μπορούμε να κατασκευάσουμε πυροβόλα λέιζερ που πυροβολούν στόχους οι οποίοι κρύβονται πίσω από τοίχους. "Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που κάνει ο καθένας. Αλλά η απάντηση είναι, όχι" καταλήγει ο Polynkin. Η κυρτότητα της ακτίνας είναι πολύ μικρή, για οπλικές εφαρμογές.
Αντί αυτού, οι φωτεινοί παλμοί αφήνουν πίσω από το πλάσμα που κάμπτεται , ίχνη που εκπέμπουν το δικό τους φως, παρέχοντας έναν τρόπο να ελεγχθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση στην ανώτερη ατμόσφαιρα χωρίς την ανάγκη για αεροπλάνα ή μετεωρολογικά μπαλόνια. Πυροβολώντας στον ουρανό, αυτά τα φωτεινά ίχνη θα φώτιζαν τις χημικές υπογραφές των ατμοσφαιρικών ρύπων, οι οποίες μπορούν στη συνέχεια να καταγραφούν από απόσταση. "Γενικά, οι κυρτοί παλμοί φωτός είναι μια σημαντική τεχνολογία", αναφέρει ο Jerome Kasparian, φυσικός στο πανεπιστήμιο της Γενεύης, Ελβετία. Και συνεχίζει: "Μέχρι τώρα ήταν δυνατό να καμφθεί μια ακτίνα μέσω της αλληλεπίδρασης με ένα μέσο, όπως ένας φακός. Πρόκειται για την πρώτη φορά που έχουμε ένα λέιζερ που διαδίδεται πραγματικά με μια καμπύλη".
sciencenews.gr
