Συγκλονιστική συνέντευξη: "Ρομποτικά συστήματα στον πόλεμο του 21ου αιώνα"

O Peter W. Singer είναι Διευθυντής στη λεγόμενη “Αμυντική Πρωτοβουλία του 21ου Αιώνα” του ινστιτούτου Brookings και ο νεότερος απο τους ανώτατους συνεργάτες που έχουν περάσει μέχρι τώρα στην 94χρονη ιστορία του κέντρου. Θεωρείται ένας απο τους κορυφαίους εμπειρογνώμονες πάνω στη θεωρία και επιστήμη των πολεμικών επιχειρήσεων που έχουν πραγματοποιηθεί τον 21ο αιώνα. 

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μια συγκλονιστική συνέντευξη που έδωσε στην Julia Gabrick για τα ρομποτικά συστήματα και την νέα τεχνολογία που χρησιμοποιείται στον πόλεμο του 21ου αιώνα.

Julia Gabrick: Ποιά είναι μερικά βασικά στοιχεία που αφορούν αυτά τα ρομπότ;
Peter Singer: Υπάρχουν πάνω από 12.000 ρομπότ, που ονομάζεται PackBots, που χρησιμοποιούνται από τον (σσ. αμερικανικό) στρατό τώρα. Αυτή τη στιγμή ορίζονται ακριβώς απο αυτό που δεν είναι. Είναι απλώς μη επανδρωμένες συσκευές που βέβαια δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθούν, με την ίδια λογική που δε γνωρίζαμε πως θα εξελιχθούν τα πρώτα “αμάξια” που σέρνανε παλιά τα άλογα.
JG: Γιατί αυτά τα ρομπότ είναι τόσο σημαντικά;
PS: Πρόκειται για μια επαναστατική τεχνολογία όπου αντιπροσωπεύει κατά κάποιο τρόπο τη μηχανοποίηση της κοινωνίας και τι προκύπτει εξαιτίας αυτής της αλλαγής.
JG: Κάποιος άλλος λόγος;
PS: Οι πολεμικές επιχειρήσεις έχουν μετατραπεί σε κάτι σαν “κάν’ το μόνος σου” και δεν περιορίζεται τεχνολογικά στις ΗΠΑ. Το hardware των ρομπότ προέρχεται απο την Κίνα και το software απο προγραμματιστές της Ινδίας. Οι άνθρωποι αν θέλουν μπορούν μόνοι τους να κατασκευάσουν αυτές τις συσκευές. Υπάρχει κάτι που ονομάζεται ως “flattering effect” , πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπάρχει κυριαρχία ενός συγκεκριμένου έθνους με τη ρομποτική. Αυτό ενισχύει επίσης την εξουσία του ατόμου, αντί του κράτους.
JG: Πόσο μακριά πιστεύετε πως η τεχνολογία θα τραβήξει τα ρομπότ;
PS: Σύμφωνα με το νόμο του Moore, κάθε 18 μήνες οι τεχνολογικές δυνατότητες διπλασιάζονται. Εαν λοιπόν αυτός ο ρυθμός συνεχιστεί, μέσα σε 25 χρόνια θα έχουμε κυριολεκτικά ενα δισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερη τεχνολογική εξέλιξη απο τώρα. Αυτή τη στιγμή έχουμε ρομπότ, όταν το 1909 είχαμε τα αυτοκίνητα…και πρέπει σε αυτό το σημείο να σκεφτούμε τι προεκτάσεις δημιούργησαν τα αυτοκίνητα, δηλαδή πρίν απο αυτά δεν υπήρχαν καν προάστια.
JG: Πως έχουν αλλάξει τον πόλεμο σε πολιτικό επίπεδο;
PS: Χρειαζόμαστε ένα σύστημα δικαίου για την ευθύνη που προκύπτει με τη χρήση των ρομπότ. Ορισμένοι αντιπρόσωποι της Human Rights Watch λένε ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις Συμβάσεις της Γενεύης, αλλά πώς μπορεί αυτό να ισχύει για τα ρομπότ; Διαθέτουμε νόμους του 20ο αιώνα, για την τεχνολογία του 21ου. Επίσης, ποιοί πρέπει να χρησιμοποιούν αυτά τα ρομπότ; Μόνο ο στρατός ή και οι φύλακες συνόρων και οι αστυνομικοί; Στη συνέχεια, πιθανόν να προκύψουν και ζητήματα περί ιδιωτικής ζωής…
JG: Πως έχουν αλλάξει τον πόλεμο σε ανθρώπινο επίπεδο;
PS: Τα ρομπότ καταγράφουν αυτά που βλέπουν και οι άνθρωποι ανεβάζουν βίντεο στο youtube και μάλιστα μερικά και με μουσική υπόκρουση. Αυτό το φαινόμενο έχει ονομαστεί “πολεμικό πορνό” (war porn). Τώρα παρακολουθούμε περισσότερο και βιώνουμε λιγότερο. Αλλά για 5.000 χρόνια το να “πάμε σε πόλεμο” σήμαινε τη φυσική μας μετάβαση σε ενα μέρος τόσο επικίνδυνο, που μπορεί και να μην επιστρέφαμε ποτέ ξανά. Αυτό έχει αλλάξει τώρα τελείως. Με τους πιλότους/κυνηγούς, έχουμε ουσιαστικά στρατιώτες εξ’ αποστάσεως, οι οποίοι βιώνουν το stress της μάχης. Επίσης δημιουργείται και μια μορφή ασσύμετρης σύρραξης ανάμεσα στους εχθρούς, ανάμεσα σε αντάρτες και ρομπότ. Τουλάχιστον υπήρχε μια στοιχειώδης συναίσθηση όταν οι άνθρωποι πολεμούσαν άμεσα οι ίδιοι, απο τη στιγμή που διέτρεχαν το ίδιο ρίσκο. Διαχωρίζοντας το δολοφόνο απο τη θανάτωση τίθεται το ερώτημα του τύπου “τι είναι μια πράξη πολέμου και τι μια δολοφονία” ;
JG: Οι νομοθέτες λαβαίνουν υπόψην τους αυτά τα θέματα ;
PS: Εχω συναντηθεί με μέλη του Κογκρέσου και είναι ανενημέρωτοι. Είναι δύσκολο γι’ αυτούς να συμβαδίζουν με την τεχνολογία και δεν έχουν δώσει και πολλή προσοχή σε ολα αυτά μέχρι τώρα.
JG: Είπατε προηγουμένως, οτι οι στρατιώτες που χειρίζονται αυτά τα ρομπότ απο τις ΗΠΑ βιώνουν τραυματικό στρές, κάτι το οποίο δε θα περίμενε κανείς. Γιατί συμβαίνει αυτό;
PS: Ένας παράγοντας είναι η απομόνωση. Όταν βιώνεις μια τραυματική εμπειρία αυτή είναι περισσότερο τραυματική όταν την αντιμετωπίζεις μόνος. Εν τούτοις οι στρατιώτες που χειρίζονται αυτά τα μηχανήματα βλέπουν περισσότερα…ακολουθούν το στόχο τους απο κοντά, πολλές φορές και για μια ολόκληρη μέρα και στη συνέχεια ανοίγουν πυρ ολομόναχοι. Ένας άλλος λόγος είναι η φύση της δουλειάς. στον πόλεμο δεν υπάρχουν διακοπές, οπότε δουλεύουν 365 μέρες το χρόνο. Τέλος μπορεί το ενα λεπτό να ανοίγουν πυρ στο στόχο τους και 20 λεπτά αργότερα να παρευρίσκονται στο παιχνίδι soccer του παιδιού τους. Δεν υπάρχει η δυνατότητα “αποσυμπίεσης” ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική τους ζωή.
neontommy.com