Ο Galileo Galilei γεννήθηκε το 1564 στη Πίζα, την ίδια χρονιά με το Σαίξπηρ, γόνος αστικής οικογένειας. Ξεφεύγοντας από την παράδοση της μουσικής οικογένειάς του, ασχολήθηκε με τα μαθηματικά και τη φυσική. Εφευρέτης του τηλεσκοπίου (εξαιρετικού εργαλείου για την απόδειξη των θεωριών του) και υποστηρικτής του ηλιοκεντρικού συστήματος.
Αμφισβητήθηκε, αφού ανέτρεπε τις σκουριασμένες και στάσιμες ιδέες του Μεσαίωνα, προσαρμοσμένες ώστε να ωφελήσουν τους τοπικούς άρχοντες. Αντιτιθέμενος στους σοφούς της εποχής του, υποστηρίζει πως η αυθεντική γνώση εξασφαλίζεται με την άμεση παρατήρηση (για το λόγο αυτό συγκέντρωνε αποδείξεις μέσω του τηλεσκοπίου, προτού τις παρουσιάσει). Παρόλα αυτά, οι καταστάσεις για εκείνον δεν ήταν ρόδινες, αφού συκοφαντήθηκε από το ίδιο του το περιβάλλον. Δεν πτοήθηκε όμως, και παρόλες τις δυσκολίες αντιστάθηκε και δυνάμωσε μέχρι που δικαιώθηκε.
Το 1610 με την έκδοση του έργου του «Αγγελιαφόρος του Ουρανού» καθιστά σαφείς τις απόψεις του στον επιστημονικό κόσμο. Ενώ γευόταν την αναγνώριση των ανακαλύψεών του, ο καρδινάλιος Μπελλαρμίνο, καθηγητής των αμφισβητήσεων και θεολόγος του Πάπα, εκείνος που έστειλε στην πυρά τον Τζορντάνο Μπρούνο, αναζητά τα σημεία που ο Galileo καινοτομεί, ανατρέποντας την πατροπαράδοτη αντίληψη για το σύμπαν και κλονίζει την πίστη προς τη «θεολογία».
Το 1616 ο καρδινάλιος τον καλεί να αποκηρύξει τη διδασκαλία του Κοπέρνικου. Ο Galileo υπόσχεται να υπακούσει. Με το «Διάλογος περί αμπώτιδας και παλίρροιας», καταφέρνει μέσω πειστικών επιχειρημάτων και πειραμάτων πλέον, να αποδείξει τον ηλιοκεντρισμό (ήταν ο πρώτος που συνδύασε την εμπειρική γνώση με τη μαθηματική έκφραση, γι΄ αυτό θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης επιστήμης). Προσπαθεί να διακηρύξει ότι είναι δυνατή η συμφιλίωση του καθολικού δόγματος με τη θεωρία του Κοπέρνικου περί ηλιοκεντρικού συστήματος, που ασπαζόταν και εκείνος. Αποδείχθηκε όμως ότι σε μια εποχή εντάσεων και αναστατωμένου συντηρητισμού, ήταν λιγάκι νωρίς για να συμβεί κάτι τέτοιο.
Η αντιφατική αναγνώριση του Galileo υπήρξε ένα είδος λύτρων για την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής σκέψης. Εκτός από το επιστημονικό πνεύμα, επηρεάζει και ολόκληρη τη νέα φιλοσοφική σκέψη. Γεννήθηκε σε μια εποχή που ο άνθρωπος ζούσε ακόμα μέσα στις φοβίες του και δεν τολμούσε να αντικρύσει το άπειρο.
Κατόρθωσε να εμπνεύσει νέα εμπιστοσύνη στα μέσα που δόθηκαν στον άνθρωπο. Η πειραματική του μέθοδος αποκαλύπτει το δρόμο για την κατάκτηση της επιστημονικής αλήθειας (ως μία από τις έδρες της φιλοσοφικής πυραμίδας). Η προσφορά της διδασκαλίας του υπήρξε ίσως σημαντικότερη από τις ανακαλύψεις του. Ήταν ένας άνθρωπος «πάνω από κάθε προκατάληψη» και είχε - χωρίς αμφιβολία - μια εξαιρετική πνευματική δύναμη, που του επέτρεψε να ξεφύγει από τα συνηθισμένα μονοπάτια και να δημιουργήσει ένα κόσμο ιδεών, μόλις αντιληπτό από τους διανοούμενους της εποχής του. Η δύναμη της σκέψης του εκφραζόταν, μπορούμε να πούμε, όχι μόνο σ' αυτό το τελείως καινούριο θέμα που ήταν η «αναλυτική μέθοδος», αλλά και μέσα στο μεταφυσικό πλαίσιο που είχε τοποθετηθεί και παρέμενε με πάθος. Υπάρχει μια υπέροχη αρμονική αναλογία ανάμεσα στη Μοντέρνα Φυσική και στην αρχαία ανατολική σοφία. Είναι κανείς υποχρεωμένος να ακολουθεί την αλήθεια εκεί που οδηγεί, με μια «μέθοδο» που δεν έχει καμία σχέση με τον παραδοσιακό ορισμό της λέξης, που προϋπέθετε μια ιεραρχία εννοιών, μια «αρχιτεκτονική».
Αν υπάρχει μια «εμπειρική φιλοσοφία» καλά θεμελιωμένη στην Αναγέννηση, βρίσκεται μάλλον στην πλευρά των αλχημιστών και των άλλων πειραματιστών της στωικής παράδοσης. Σε μια εποχή προσκολλημένη στην ύλη, όπου όλα κρίνονταν με βάση το ψυχρό πολιτικό ρεαλισμό , ήταν αληθινά δύσκολο να προσπαθείς να προβάλλεις καινούριες ιδέες.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[1] ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ -- ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ (ARNOLDO MONDADORI, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΥΤΡΑΚΗ)
[2] ΤΟ ΤΑΟ ΚΑΙ Η ΦΥΣΙΚΗ (FRITJOF CAPRA, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΡΟΡΑ)
[3] ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ -- «ΕΡΕΥΝΏΝΤΑΣ ΤΗ ΓΑΤΑ ΤΟΥ ΣΡΑΙΝΤΙΓΚΕΡ», (JOHN GRIBBIN, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΡΟΡΑ)
 - ο "επαναστάτης" αστός){kind=link}